Kaldığım Kadar Varım..

Merhaba sevgili blog kardeş.

Nasılsın? uzun süredir yazmamışım.en son kaldığım yerden başlayayım bari.

Bugün kurban bayramının son günü.Yarın iş var :( Evet işe girdim,yaklaşık 7 aydır aynı yerde çalışıyorum.Yok arkadaş ya bu iş-çalışma olayını da sevemedim ben Eski yazılara baktım da ne dert etmişim işsizliği...Aman çalışma hayatı bir bayana göre değil bence ya...İşin yoksa Takıntılı kaprisli dengesiz insanlarla uğraş dur...Gerçi belki her işyeri böyle değildir bilemiyorum ama ne gerek var...Kocanız zenginse hiç çalışmayın bayan arkadaşlarım oturun evinizin kraliçesi olun...

Öğrenim kredisi borcunuzu o ödesin,sigortanızı o ödesin...

Çalışmak zorunda olan arkadaşlarıma da kolaylıklar diliyorum...

Zaten Aralık ayında işten çıkmayı düşünüyorum çünkü memnun değilim.

Bu arada sözlendim! Şuan harıl harıl nişan için yer bakıyoruz...Sevgilim Bakü'de çalışıyor artık...

Şimdilik bu kadar...

Bizim apartmanda her hafta cuma günü bir komşuda toplanılır.Kur'an okunur.
Dün mevlüt sırası bizdeydi.Bütün komşular geldi.
Şimdi mevlütün okunduğu ev hangisiyse o evin sahibi bir dilek diliyor diğer komşular da o dileğin olması için tesbih çekiyor amin diyor.Annem benim işe girmem için dua etti:) Geçen hafta da 4444 tefriciye çekmişlerdi.Yine benim işe girmem için:)
Efendim dualar okundu bitti biz ikramlara başladık.Yaklaşık bi 13 kişiyiz.Çoluk çocuk.Çayları dolduruyorum bi yandan getir götür derken akşam oldu.Komşular kalktı yavaş yavaş.Ben de yorgunum biraz.Dedim şu Basın ilan kurumunun sonucuna bakayım açıklanmış mı..
Açıklanmış.Ama ben yokum listede..
Ona bi üzüldüm.
Sonra cep telefonuma mesaj geldi Ziraat'ten.2. yerleştirmelere de giremediğinizi üzülerek belirtiriz diye..
Ona daha çok üzüldüm.
Şimdi hiç neşem yok.Bütün umutlarım bitti,gücüm tükendi sanki.Hiçbir zaman iş bulamayacakmışım gibi...

Hala işsizim:) aslında komikmiş gibi duruyor ama gel birde bana sor.6 ay oldu arkadaş ya.offff diyorum.Artık sinir stres neyin kalmadı.Yaşıyorum öylesine.Eylül ayında Ziraat'in sınavına girmiştim.Kazandım da.Gelgelelim mülakatta kaybettim.Zaten sınava gir çık sonucu bekle mülakata gir çık sonucu bekle ha oldu olacak derken 3 ay geçti..sonuç yine sıfır...
Artık dedim bu böyle olmayacak,arkadaşlar da girdi biyere,kıçı kırık yerler de olsa ne zaman buluşsak hava basıyorlar..sen de bul kızım artık dedim kendime...Daha önceleri kariyer.netten iş bakan ben...açtım gazetelerin sarı sayfalarını...
şimdi muhasebe deneyimi yok.sekreterlik desen üniversite mezunu istemiyolar.Aramalar etmeler filan derken,
dün akşam internette bi siteden ön muhasebe elemanı ilanı buldum.Aradım.Dedi ki adam biz yetiştirmek için eleman arıyoruz.Ama maaşımız bukadarcık.Hmm öyle mi kem küm ettim peki sağolun dedim kapattım telefonu.Sonra düşündüm dedim ki kızım salaklaşma..odana halı almak istiyorsun paran yok alamıyorsun.şifonyer yaptırıcan yine paran yok.Deneyimin yok bilgin yok.Bu havalar kime.Sabah kalktım aradım yine orayı.Dedim ben geliyorum adres lütfen :)
Adres YEDPA ticaret merkezi dedi bana.Tamam dedim .hemen iett'de baktım direk otobüs var bizim burdan.Yalnız 50 dakikada bir geçiyor.Olsun dedim.çıktım yola bindim otobüse gidiyorum.Yolda da düşünüyorum 'kızım hadi yine iyisin,kaptın fıstık gibi işi,ticaret merkezi yaa havalı mekan yani..' tarzı şeyler geçiyo kafamdan..Neyse indim otobüsten annemle girdik içeri yürüyoruz.Yalnız etrafta kamyonlar arabalar..oto tamircileri.. hiç cafe filan da yok? dur şu kapıdan bi girelim derken kapkaranlık vede korkutucu bir yapıya girdik..direk kaçasım geldi..bütün hayallerim yıkılmıştı..dükkanı bulduk,görüşme 5 dakika sürdü,oldu iyigünler dedik,uzun vede karanlık yolu geri döndük,otobüsü kaçırdığımız için 50 dakika bekledikten sonra binip eve döndük...
(not;ayrıyeten otobüs bizi kaç durak ilerde indirdi,bindiğimiz yerde durmuyomuş bide eve kadar yürüdük..)