Kaldığım Kadar Varım..

bugün cuma...okulum bugün bitiyor.içimde garip bir burukluk var.4 yıldır bugünü bekliyordum.günler günleri kovalasın istiyordum.duramıyordum bu küçük şehirde,boğuyordu beni sıkıntı veriyordu...
ama bugün,bu şehir bana buruk bakıyor.yine içimi acıtıyor,kötü kötü bakıyor ama o kinli bakışların altında bir hüzün var sanki.kimbilir,belki de aynadaki yansımamdır bu hüzünler...
akşam 4'te stadyumda kep törenimiz var.herkesin ailesi full kadro gelirken,benim yalnızca annem geldi.
ama olsun dert etmiyorum.
mezuniyet balomuz da çok güzel geçti.unutamayacağım bir geceydi.eskişehir 222 süper bir yermiş! eh tabi güzel dostlar ve sevgilin de yanında olunca tadından yenmedi...
mezuniyet fotoğrafı çektirdim,pikniklere gittim,okula gidip geldim,sınavlara çalıştım,hatta bazen çalışmadan gittim,çok feci hastalandığım günler oldu,medet umduğum insanlar oldu,nefret ettiğim,sürtüştüğüm,sıkıca sarıldığım,ağladığım insanlar oldu..kar yağdı güneş açtı...yolları adımladım,minibüse bindim,yemek yapabilmeyi,kendime bakabilmeyi öğrendim...
burası küçük bir hediye daha verdi bana..panik atak...
evet,akşam dokuzbuçukta istanbul'a otobüs var...hoşçakal küçük şehrim...belki yine geçerim buradan....kendine iyi bak...hoş sen işini bilirsin ya...