Kaldığım Kadar Varım..

Merhaba....
uzun zamandır yazmamışım değil mi?
bu bloga her girişimde geçmişimi izliyorum sanki.
29 Nisan 2012'de evlendim :)
Ve Bakü'ye yerleştim.
Tabi işten ayrılmak durumunda kaldım.
Ne tuhaf! İşten ayrılmak isterken şimdi de evde kafayı yiyecek gibi oluyorum:(
Burda bir Türk arkadaşım var.Eşimin şirketten arkadaşının eşi.İlk zamanlar onunla vakit geçiriyorduk,geziyorduk,hatta Ramazan'dan önce Kur'an hatimine başlamıştık,ama Ramazan başlayalı beri full evdeyim,delirecem :((
Bir de burda hava çok sıcak.Dışarı çıkılacak gibi değil...
Sabahları salona gelip klimayı açıp kanepede uyuyakalıyorum :))
1 ay önce evimize yavru muhabbet kuşu aldım.Adı tipsiz :) 2 aylık.Ya gerçekten bebekten hiç farkı yok :)
Sürekli ilgi,bulduğu heryere aşırı sıçma,kafesi kapatınca deli olma...Bir de hastalandı şimdi yediklerini öğütemiyor...gittim pet shop'a kuş kumu almaya satıcı adam gamsız gamsız yok dedi:(
Ben de gaga taşı aldım kırıp mamasına ekliyorum...doğru mu yapıyorum bilmiyorum...
Bir de sadece tek kelime biliyor.Mesela cik diyelim o kelimeye biz.Sabah akşam cik diye ötüyor ya.
Düşünsenize gün boyu aynı tonda ve aynı kelimede bir ötüş.Çin işkencesi gibi :))
Velhasıl bu kuşu biraz şımarttım galiba.Demek ki ben çocuk yetiştirsem şımarık bir çocuk olacak.Burdan bu sonucu çıkarttım :)))
Bu arada 5 haftalık hamileyim...Evet çok erken oldu...Biliyorum...İstenmeden oldu ama...Düşünsenize doktora gittip derdimi anlattıyorum doktor gülüp tebrik ediyor beni,ben ağlıyorum...
İlk zamanlarda her sabah bağıra bağıra ağlıyordum :(
Şimdi yavaş yavaş kabulleniyorum sanırım...
Çünkü başka çarem yok...
Bilmiyorum.Bu halimle kim beni işe alır zaten.
Okul arkadaşlarım birer birer işe girip çalışırken ben evli yüklü bir ev hanımı oldum.Üstelik kendi rızamla.
Kendimi mi suçlamalıyım,yoksa kabullenmeli miyim?
Bilmiyorum....